Even verder op, St.Agnetenweg 132, de boerderij van C.Willems, die hier sinds 1928 woonde en werkte op zijn tuinderij. Vroeger woonde hier de fam. v.Maasdijk. Het bedrijf lag ongeveer 500 mtr. van de harde weg, aan een doodlopende dam. Men ging met groenten naar de markt, er was ook verkoop aan huis. C.Willems stierf in 1962, hij werd 72 jaar. Zoon Thé zette het bedrijf voort tot 1972. Deze familie kunnen we terug vinden in Beuningen.

Op de plaats van de boerderij staat nu het benzine station van Chevron.

Sint Agnetenweg 132. Tuinderij van Cornelis Willems

In 1928 kwam de familie Willems, man vrouw en vier kleine kinderen, met al hun bezittingen op een boerenwagen vanuit Beuningen wonen in het pand St. Agnetenweg 132. Het huis lag eenzaam aan een doodlopend pad op ongeveer 500 meter van de verharde weg. Cornelis Willems had de bijnaam “Knilles den Heer”. Volgens ingewijden vanwege zijn statige manier van lopen. De kinderen kregen ook wel deze bijnaam, of een afgeleide daarvan: “Beertje”.

De gebouwen

Het huis was van vóór 1926, want in de historie is te vinden, dat het de watersnood van 1926 had doorstaan. Het pand was gebouwd als schuur, maar ene van Maasdijk heeft er een schoorsteen en stookplaatsen in gebouwd, zodat er gewoond kon worden. Verder bevonden zich op het erf een kleine schuur, konijnenhokken, een kippenhokje en een bijenstal.

 

 

 

Wie woonde er?

In 1928 kwam Knilles met vrouw en vier kinderen hier wonen, later werden er nog vier kinderen geboren. In 1939 stierf mevr. Willems, Knilles bleef met acht jonge kinderen achter. In 1962 stierf hij op 72-jarige leeftijd. Zijn zoon Thé zette het bedrijf voort tot 1972, door de komst van Lindenholt verhuisde hij naar Beuningen.

Middelen van bestaan

Aanvankelijk was het een klein gemengd bedrijf van zo’n 3 ha, met een paar koeien, 2 á 3 varkens, 20 kippen, een haan, konijnen en later een kleine boomgaard en een bijenstal. De producten werden op de markt in Nijmegen verkocht. Knilles was een zeer vaardig man op het gebied van oude ambachten, zoals stoelen matten, manden en bijenkorven vlechten, bonenstaken spitsen, klompen verzolen en zeis en zicht haren.  Het haren van een zeis (scherp maken) was een karwei van minimaal een uur, daar vroeg hij 25 cent voor. Het bracht niet veel op, maar alles was meegenomen.

Boer Willems verbouwde  elk jaar een halve ha rogge, die afgeleverd werd bij bakker Bossmann aan de Dennenstraat om er roggebrood van te bakken. Tevoren werd er onderhandeld hoeveel broden de bakker hiervoor terug moest leveren aan de familie Willems.

Zoon Thé, die in 1962 het bedrijf voortzette, legde zich vooral toe op koudegrond tuinbouw, zoals aardbeien, witlof, spruiten, boerenkool en vroege aardappelen.

 

De familie Willems in de 2^e wereldoorlog

Door het oorlogsgeweld in mei 1940, moest de familie vluchten naar de Teersdijk, waar ze een tijdlang geëvacueerd waren bij familieleden. Zelf hebben ze ook onderdak geboden aan een gezin, dat moest vluchten voor het oorlogsgeweld in Bemmel.

Beschietingen hebben gaten in de muren geslagen, een kalf werd gewond, een koe van de buren gedood en ter plekke geslacht en meegenomen.

Dochter Tonny herinnert zich het bombardement van Nijmegen. Ze was op school aan de Dennenstraat. Opeens klonken er knallen en sprongen de ramen. De kinderen moesten snel plat op de grond gaan liggen en onder leiding van een non werd er gebeden.

Tijdens de invasie van september 1944 tot april 1945 bevolkten de geallieerde soldaten de weilanden, de erven en de zolders. Overal stonden tenten en geallieerde voertuigen.

Aan het einde van de oorlog was de familie Willems korte tijd geëvacueerd bij de buren, die hadden een radiotoestel voor de Duitsers verborgen onder de koestal vloer. De vloer werd opengebroken, het toestel kwam te voorschijn en de vraag was, doet ie het nog? De benodigde stroom werd geleverd door een windmolentje op het dak, want er was geen electriciteit tijdens de laatste oorlogsmaanden.

Wetenswaardigheden

Van de acht kinderen Willems zijn er drie naar Canada geëmigreerd, Jan, Anny en Piet. Riet werd kloosterzuster. Thé heeft drie jaar in het Nederlands-Indisch leger gediend. Groot feest was er in Neerbosch bij zijn terugkeer. Daarna werkte hij zeven jaar in de Noordoost polder bij het in cultuur brengen van de landbouwgronden. Cor en Toon werden bouwvakker en Tonny laborante en later drogiste.

In 1972 werd het bedrijf verkocht aan de gemeente Nijmegen.Thé Willems bleef nog even wonen tot de afbraak om het huis te vrijwaren van krakers en verhuisde daarna naar Beuningen. Op de plaats van het huis van de familie Willems staat nu het tankstation aan de Wijchenseweg.

 

Tekst: Tonny de Vreede-Willems en Kees Broekman